Zwichten voor Zwijgen
|
Het eerste doek in de serie ‘Zwichten voor Zwijgen’ lag tijdens de Kunst-aan-Huis-weekenden van 2010 op de grond, in het midden van m’n atelier. Het doek was als een soort vervolg ontstaan op m’n inzichten rond spreken en zwijgen van enige tijd geleden (zie ook Schrijfwerk-Wakker Worden). Met dit doek en een korte prikkelende tekst over ‘de vrijheid van niet-meningsuiting’ wilde ik de mensen tijdens die weekenden aanmoedigen om over dit onderwerp na te denken. Ik wilde ze uitnodigen om naar het gebral in zichzelf en in de huidige maatschappij te kijken, deze ter discussie te stellen en ze vervolgens laten ontdekken dat juist in een schijnbare beperking als het niet mogen of kunnen spreken wellicht meer vrijheid te ervaren valt dan in de door ons op een voetstuk geplaatste ‘vrijheid van meningsuiting’. Ik deed dat in eerste instantie vanuit een besef dat ik veel op dat terrein, o grote bescheidenheid, nu wel had gezien en mijn taak slechts was een serie te maken die dit thema onder de aandacht van derden zou gaan brengen.
Maar het liep anders. Al tijdens de weekenden liep ik aan tegen...........m’n eigen gebral! Steeds hoorde ik mezelf dingen herhalen. Soms had het een functioneel en begeleidend karakter, maar over het algemeen was het behoorlijk overbodig, te sturend, te oordelend, te krampachtig. Eerst wilde ik er niet aan, maar al snel werd het me duidelijk. De doeken die nog zouden volgen in deze serie zou ik vooral voor mezelf gaan maken. Ze zouden deel uitmaken van een proces dat nog helemaal niet afgerond, maar juist nog steeds in volle gang was en mijn aandacht meer dan ooit nodig had.
En zo begon ‘Zwichten voor Zwijgen’. Een periode waarin ik, tijdens het maken van 5 manshoge dubbelzijdige portret-vlaggen, opnieuw werd uitgenodigd me te focussen op m’n eigen tekortkomingen en momenten van ongemak. Opnieuw de gelegenheid kreeg te ervaren dat m’n inmenging lang niet altijd nodig is en vertrouwen op het leven zelf een stuk heilzamer voor m’n omgeving en mezelf. En in het verlengde daarvan, te zien dat het nu toch echt tijd wordt om m’n geconditioneerde verbale stemgeluid plaats te laten gaan maken voor een meer authentieke.
Onderweg kwam ik Leonard Cohen’s ‘If It be your will’ tegen....... prachtig vertolkt door de zanger die zonder omweg m’n hart weet te raken en me met grote regelmaat tot tranen toe roert; Antony Hagerty!
If it be your will
If it be your will
That I speak no more
And my voice be still
As it was before
I will speak no more
I shall abide until
I am spoken for If it be your will
If it be your will
That a voice be true
From this broken hill
I will sing to you
From this broken hill
All your praises they shall ring
If it be your will
To let me sing